Vergroeid met de weerapp

'Het regent!'
Lief kijkt naar buiten. Naar de helblauwe hemel en een klein, maar stralend zonnetje.
'Waar dan?'
'En zo te zien is het voor de hele dag.'
Zuchtend klik ik de weerapp weg.
Als ik opkijk staat Lief met zijn handen op zijn heupen naar de lucht te kijken.
'Maar waar dan?'
'Op kamp van de oudste'.
Ik klik de weerapp weer open en kijk naar het schermpje. Het plaatje van sombere grijze wolken met een gestaag gordijn van regendruppeltjes is niet wat ik wil zien.

Ik hoef geen facebookpagina vol updates. Hell, ik ben zelfs tevreden met kamppost die in de bus valt als de kampganger al lang en breed weer hier op de bank hangt.
Ik zit er niet meer mee in dat hij het koud zal hebben. Er zitten voldoende Noordpool-waardige outfits in zijn bagage.
Maar bij een kamp hoort zon. Bruine benen onder de blauwe plekken die uit een short steken die al vier dagen geleden bij het wasgoed had moeten belandden. Bij een kamp hoort een blauwe hemel. Een zwart zeil met bruine zeep en water dat zich over het hele veld uitstrekt.
Dagtochten onder een schroeiende zon en lui lummelen in het hoge gras.
Of toch op het plaatje in mijn hoofd.

Ik wis de kamplocatie uit de weerapp en klik em resoluut weg.
Die oudste van me heeft sowieso de tijd van zijn leven.
Zon of geen zon.

Offline

Kamperen is een weegschaal.

Aan de ene kant heb je de auto die moet volgestouwd worden. Niet alleen met kleren en andere noodzakelijke dingen zoals boeken, kubb-spel en luchtmatrassen om op te dobberen in het zwembad. Maar ook met een heel hebben en houden aan tent, tafels, stoelen en kookgerei. Na een rit van 1700 km moet dat hele hebben en houden ook nog geïnstalleerd worden. Ja, ook als het 's avonds nog steeds 30° is. Dan zie je het beter als een gratis sauna als je onder het tentzeil staat te kibbelen omdat "iemand" tentstokken niet sorteerde en ze nu niet kan aan geven.
En zelfs in het best dichtgeritste compartiment van de tent weten de muggen je te vinden. Of beter, de jongste. Het kind werd ei zo na opgevreten door de plaatselijke insectenpopulatie. Gelukkig bracht het plaatselijke insectenspul wat soelaas en marineerden we haar elke morgen van kop tot teen erin.

Aan de andere kant heb je - als je een beetje zoekt - een weergaloos uitzicht. De glooiingen van Italië, een kabbelend riviertje met wat schapen op de achtergrond, een uitgestrekte wei met vier paarden, om maar iets te noemen.
Of -zoals dit jaar - een oud Spaanse stadje dat zich aan de helling van de heuvel vastklampte.
Er zijn altijd voldoende bomen om een hangmat onder te hangen en meestal hollen er op een camping voldoende leeftijdsgenootjes rond zodat entertainmentcentrum mama en papa even enkele uren rust krijgen.

Kamperen zou geen kamperen zijn zonder een keer wakker te worden en voelen dat je luchtmatras geen adem meer over had. In je pyjama over het terrein sloffen om water te tanken voor die ene onmisbare koffie 's morgens. Of binnensmonds vloeken als je net iemand voor je de laatste douchedeur ziet dichttrekken.
Maar los van dat alles sloeg de wijzer weer zonder fout door naar de goede kant.
En moet ik nu even wennen dat ik gewoon op het knopje van de espressomachine moet duwen voor dat eerste onmisbare kopje koffie in de morgen.


We sloegen onze tent op bij Villa Carmen. Een minicamping op een steenworp van Bocairent, een uurtje rijden van Valencia. 
Als je op zoek bent naar rust, een magnifiek uitzicht en fantastische tips van lieve uitbaters, dan is dit een aanrader.

Ik ga op reis en ik neem mee.... goeie boeken

Wanneer ik de deur open en struikel over de tent in de gang, weet ik dat het weer zo ver is.
Enkele weken voor vertrek is onze gang opnieuw een opslagplaats waar een kampeerwinkel trots op zou zijn.

Ik kan nog steeds mijn hoofd niet breken over het ideale aantal tentharingen of welke pomp het beste is om de luchtmatrassen van lucht te voorzien. Daar heb ik Lief voor. 
(Net zoals vorig jaar en al de jaren daarvoor, dankje Lief) 
Meer nog. Ik word vriendelijk verzocht met een grote boog rond alle lijstjes te lopen en vooral NIETS te veranderen eraan. Rest mij niet zoveel te doen, terwijl hij opstelt en afvinkt. Dus pluis ik de reviews op Goodreads uit om de ideale plank vol zomerlectuur te vullen.
(Gelukkig allemaal digitaal, want er is nu al iemand aan het zuchten dat dat nooit, maar dan echt nooit in de auto zal passen, net zoals vorig jaar en al de jaren daarvoor.) 

Ik ben zeker niet de enige. Dus zet ik ze - net zoals Dietemiet- even op een rijtje:
boeken die ik las op vakantie of waarvan ik wou dat ik ze op vakantie gelezen had.


Nachtzwemmen - Lucy Clarke
In de bib stond het bij de thrillers, maar daar zou ik het niet onder klasseren. Het is een mooi geschreven verhaal over zussen, over de scheuren in familiebanden en over hoe je altijd maar een deel van andermans verhaal kent.

De jongen die zijn vader zocht - John Boyne
John Boyne doet waar ie zo goed in is. Een verhaal vertellen in de kantlijn van de oorlog. Over kleine mensen die veel te snel groot moeten worden en met moed der wanhoop schoenen vullen die hen nog niet passen.

The two of us - Andy Jones 
Ik hield van 'me before you' en van 'us'. En dit hoort in hetzelfde rijtje thuis. Gelachen en gehuild met een boek (vooral dat laatste was lang geleden).

5 kwarten van een sinaasappel - Joanne Harris
Dit is een oudje die ik heel lang geleden las, maar ik herinner me nog elke twist in het verhaal. Lezen, zeker als je van 'chocolat' hield. Deze is nog beter.

Achter gesloten deuren - BA Paris 
Als je kritisch leest, hapert er hier en daar wat aan het boek op vlak van geloofwaardigheid. Maar als je je daar over zet is het een heerlijke creepy pageturner.

Er is nog plek op mijn boekenplank voor deze zomer. Welke toppers mag ik niet vergeten?